Слушать бесплатно Jotunheim

Nuo valkoiset kentät tätä maata hallitsevat Jään välkehtiessä hiljaa itkevät Kaiken kuolevaisen ajat muistavat Halki pohjoisen kirkas taivas siintää Metsän huuruun saattaa kylmällä sateellaan Tähdet taakseen kätkee, meren tuleen sytyttää Ukkosellaan vuoriakin vavisuttaa Päivät seisauttaen öisin raivoten Kauan ovat pilvet kulkeneet Rauhatta vetten päällä velloneet Jos taivaankannen liekki nyt roudan sulattaa Meitä vain riepottaa virta mukanaan Nuo valkoiset kentät yötä häikäisevät Hiljaiset jättiläiset jäästä ja kivestä Maan kylmän kauniin saa tuuli hajottaa Ja ikuinen virta lumena sataa Lakeudet ainiaan vailla asujaa Tahtoonsa jääkylmä tuuli maan kauniin taivuttaa Kaukana viima pilviä ajaa Kallioihin suruisat säkeensä kirjoittaa Taivas eksyttää väsyneen vaeltajan Jonka valkoinen tyhjyys lopulta maahan kaataa Niin kiroavat jättiläiset jäästä ja kivestä Ei tästä kukaan käy Vaikka puut tuhkaksi palaisivat Vaikka ranta karkaisi veden taa Ei tätä maata voi ihminen omistaa

Эти белые поля господствуют на этой земле, При сиянии льда они беззвучно плачут, Они помнят все века смертных. Ясное небо охватывает весь Север, На деревьях – иней, Что прячет звезды и поджигает море, Встряхивает горы громом, Останавливаясь днем, свирепствуя ночью. Долго же странствовали облака, Беспокойно становясь всё больше над водами. Если небесный огонь растопит сейчас мороз, Мы уплывем вместе с потоком. Эти белые поля затмевают ночь, Молчаливые великаны изо льда и камня. Ветер разбросает эту холодную прекрасную землю И вечный поток упадет, словно снег, Никто больше не будет жить на этих полях, Ледяной ветер заберет эту прекрасную землю. Далеко ветер уносит облака, Вырезая строки на камне. Небо сбивает с пути усталого странника, Валит с ног белой пустотой. Это проклятье великанов изо льда и камня. Никто отсюда не уйдет. Даже если деревья будут сожжены дотла, Даже если берег будет похоронен под волнами, Эта страна никому не будет принадлежать.